SZUKAŁAM SŁOŃCA W MOIM OGRODZIE.

Trochę dziwne, trochę śmieszne, ale tak jest.Lato minęło, słońce jest coraz niżej i mój ogród staje się ciemny. Od strony  południowej ogrodu jest rów, a przy nim rosną już dość wysokie dęby,  osiki, olchy wierzby, pod nimi głogi, kruszyny czarny bez. Ta wysoka ściana skutecznie zasłania wszystko. W ogrodzie też niektóre drzewa zrobiły się nie wiedzieć kiedy wysokie. Jak słąńce jest wysoko ,to jest jasno, a jak nisko, no to trzeba go szukać. Powoduje to również takie  złudzenie optyczne- ogród rozciąga się, miejsca stają się takie odległe.Byłoby to fajne gdyby nie spadające liście, też wydaje się mi że jest ich duuuuużo więcej. Na razie jest zielono.
  Dziś był piękny słoneczny dzień, przyjemnie było pochodzić po ogrodzie szukać plamek słonecznych, pomyśleć, które rośliny należy zabezpieczyć na zimę, ile taczek kompostu trzeba  wywieźć aby podsypać tak gdzieś 150 roślin tego potrzebujących, ile big worów zużyję do liści.Taka ogrodowa statystyka i tylko moje dwie ręce. Tak więc słońce koniecznie potrzebne.Nawóz jesienny rozsypany, ty lko  żeby w listopadzie deszcz solidnie podlał rośliny i zima była łagodna, to wiosną będzie znowu cudnie.

 Vinci chyba zastanawia się  dlaczego jedna łapa jest  w jasności , a druga  w nocy.

 Jeszcze wiele róż kwitnie , ale te dwa pąki są wyjątkowo  ładne.

 Kiwi powoli dojrzewa, jest smaczne, słodkie . Vinci pilnuje aby jemu co drugie dostało się do pyska. Nie ma zmiłuj ,muszę się dzielić