Dusza

Czy ogród może mieć "duszę", takie coś co wiąże z nim człowieka, gdzie chce się być jak z rodziną, gdzie chce się wracać jak do domu?. Myślę ,że tak , skoro mówi  się o domu , że ma duszę , o jakiejś rzeczy wykonanej z przyjemnością i z sercem, że ma duszę , to tym bardziej powinien mieć ją ogród.Przecież jest to coś żywego, co rozwija się, przeistacza na naszych oczach. Zadaję sobie pytanie w jakim ogrodzie może zamieszkać ta dusza?.  Czy równiutki,  poprzycinany ,wykoszony, pozbawiony najmniejszej nawet , ale niepotrzebnej roślinki , jakiegoś chwastu, a nawet ozdobnej, ale niepasującej do jakiejś tam koncepcji może być miejscem w którym  mieszka dusza. .Coś z duszą powinno być takie swojskie, nasuwające miłe wspomnienia, kojarzące się z samymi dobrymi rzeczami. Nie traćmy do końca tej więzi, niech to nie będzie tylko wspomnieniem z dzieciństwa, niech nasze dzieci i wnuki też poczują to "coś". Mieszkam na wsi i już zauważam , że nawet tytejsze dzieci nie wiedzą już jak wyglądała  prawdziwa łąka, nie wiedzą nic o czajkach ,o jaskółkach, nie znają smaku prawdziwego mleka od krowy która pasła się na kwietnej łące. Nie ma duszy w tym wszystkim. Zostało to wszystko zamknięte w przepisach, normach, stało się szkodliwe dla człowieka..Nie ma już łąk tak kolorowych jak tęcza. Mleko , ser, masło śmietana od krowy która pasła się na takiej łące pachniało tymi ziołami .  Czym może pachnieć teraz mleko z półrocznym terminem przydatności ?.Jak smakowały jajka lub mięso od kur wolnych nie karmionych paszami. Trudno już teraz to odtworzyć. Teraz trzeba dużo i szybko, niby to jest zdrowe , ale kto znał smak tamtego nie raz zatęskni.Czy sprawi przyjemność chodzenie po łąkach i polach takich jednorodnych, bez polnych kwiatów, bez tej różnorodności ptaków, owadów.Teraz trzeba opryskać chwasty, wytruć owady, a że przy okazji ginie coś co jest niezbędne do istnienia przyrody. Zaczęłam od ogrodu, ale te kwietne łąki i miedze, te śród polne zagajniki wyrębywane bezmyślnie miały duszę, tam chciało się iść, słuchać       spiewu ptaków, zgadywać co to jest.Kolory i smaki dzieciństwa nigdy niczym nie zostaną zastąpione. Sadzę ,że wielu typowych mieszczuchów też to wspomina z pobytów wakacyjnych u dziadków.Dlaczego tak szybko o tym zapominamy, rezygnujemy z tych naprawdę pięknych doznań. Przecież więcej i łatwiej nie zawsze musi być tym co jest ważne  w życiu.Tak łatwo daliśmy się zamknąć w normy, przepisy, nakazy, mody.Ktoś powie dwudziesty pierwszy wiek , nie ma miejsca na takie sentymenty, potrzeba dużo i tanio. Ale dlaczego nikt nie wysili się tylko dla siebie odtworzyć odrobinkę z dawniejszych lat, z młodości..Owszem starają się co niektórzy hodować coś ekologicznego, ale tylko bliziutko koło siebie, co za płotem mnie nie dotyczy.Smutne to wszystko , nie ma zioł, nie ma kwiatów polnych, nie ma ptaków które pamiętam z dzieciństwa, nie ma smaków  .To jest prawdziwa strata, czy można by ją odrobić choć częściowo- bardzo wątpię.Mało kto rozumie sens duszy rzeczy, miejsca  ,a wspomnienie tego dla wielu jest oznaką słabości., więc ja jestem bardzo słaba i bardzo sentymentalna.