BUKSZPAN

Moja

ulubiona roślina. Odporna, niezawodna, nie potrzebuje w zasadzie nijakich zabiegów, tylko strzyżenie i co dwa lata trochę dolomitu
To upodobanie zaczęło się w moim dzieciństwie. Na  mojej wsi w jednym ogrodzie rosły dwa bukszpany i jak tak w myśli porównam z wysokością domu to miały około 5m, wysokości. Nigdy  nie widziałam tak wysokich Może w międzyczasie nie myślałam o tym, ale teraz często o nich myślę Były to krzewy dawno przedwojenne. Ostatni raz widziałam je w 1965 roku, później zawirowania życiowe wyjazd z tej wsi zapomniałam o nich. W tym czasie barbarzyńsko , bezmyślnie zostały wycięte.Jak byłam mała mama wysyłała mnie do tej pani po gałązki tego ogrodowego  mirtu przed Wielkanocą. Nikt nie wiedział jak to się nazywa.Gdzieś w latach dziewięćdziesiątych kiedy oglądałam jakieś zdjęcia ogrodów z obwódkami z bukszpanów postanowiłam sobie że  będę miała ogród w którym będzie podobnie. Zaczęło się sadzenie. Kilka sadzonek kupiłam, potem sama zaczęłam robić sadzonki{bardzo łatwe i zawsze udaje się}Wreszcie sadzonki zrobiły się same. Pod  najdawniej posadzonymi dużymi krzewami gałązki ukorzeniają się same.Mam już ileś tam dziesiątków metrów żywopłotów i żywopłotków bukszpanowych Są wyższe i niższe, strzyżone  z dwóch lub jednej strony, ale góra zawsze. Rozdzielam nimi co się da.Usłyszałam kiedyś że są trudne. Nic bardziej błędnegoMnie  nigdy nie zmarniało się nic no i mam co chciałam i od czasu do czasu przypominam sobie te dwa duże  z mojego dzieciństwa,Jeszcze tylko  kule kwitnącej kaliny u mojej cioci zostały  zapisane w mojej pamięci
Bukszpan wynurzający  się z  śniegu, jaśniutkie młode listki czy  słonecznie zółciótkie   wybarwione na innych odmianach zawsze niezmiennie mnie radują. Sama nie wiem dlaczego  Chyba to coś malutkiego dobrego z dzieciństwa,  zauroczenie zdjęciem.......

 Moja ulubiona róża jeszcze nie poddaje się chłodnym podmuchom

 Tak jak ambrowiec nie chce oddać swoich liści

cała reszta jest goła. Górą zrobiło się pusto, ale dołem za  to zielono, prawie nic się nie zmieniło

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających. Nie przeziębiajcie się i uśmiechajcie do siebie  to rozgrzewa.
Moje pisanie jest takie chaotyczne, ale trudno skupić się kiedy stuka się jednym paluchem, ostre światło na klawiaturę a w drugiej ręce szkło powiększające. a na nosie wiszą jakieś okulary.  Niech i tak  będzie .Aby do wiosny, Pa.