Deszcz. "Bolik".

W dzień cudnie, wieczorem deszcz, ale ciepło. No i dobrze.
W mojej prawej nodze zamieszkał nieproszony, złośliwy, dokuczliwy cholernik. Bolik, złośliwiec nieprawdopodobny. Nieraz śpi spokojnie, a nieraz budzi się na przykład w kości goleniowej , aż ciemno w oczach się robi. wtedy biorę maść wcieram i tak gdzieś po dziesięciu   minutach cisza. Ten cholernik nie lubi tego, więc przenosi się do kolana. Znowu to samo, biorę maść, smaruję i po chwili spokój. Można by sądzić że będzie dobrze. Wstaję na nogi i czuję, a w zasadzie nie czuję dużego palucha. Cholernik tam wlazł. Rozcieram i nacieram mazidłem, mija jakiś czas, w oczach ciemno, boli jak cholera. Po  godzinie spokój, ulga. Zasypia bydle na kilka godzin, na parę dni, a potem zaczyna łażenie. Gdy jest  szczególnie złośliwy to jeszcze włazi do biodra. no i gwóżdż. Nie pomaga nic. Trzeba siedzieć, albo leżeć odpowiednio, albo trzepnąć go chemicznie [tabletki]. Blokuje staw do tego stopnia ,że nie można chodzić. Dobre w tym jest to   że nie ma rodziny, która równocześnie nie rozłazi się po całej nodze. Fachowcy mówią żeby wymienić zgagę razem ze stawem. No nie jeszcze nie . Ktoś pomyśli ,że to jakiś mój wymysł. Nie mam aż takiej durnej wyobraźni, ani lekceważenia. Po prostu trzeba się jakoś ratować zbyt wiele jest problemów i kłopotów w życiu i nieraz potraktowanie niektórych  ironiczno- złośliwie ciut pomaga. 
Pomaga mi również mój ogród. Nieraz narobię się jak udomowiony osioł, padam ze zmęczenia i jest dobrze.[Nie wiem dlaczego ludzie mówię , że narobili się jak dziki osioł]. Dlaczego  w wielu wypadkach ludzie nie ratują się przed problemami życia robiąc " coś" na   narzucony sobie samemu mus. Jeśli się chce , to w każdych okolicznościach można coś robić. Wiem, że jest bardzo dużo takich sytuacji kiedy nie jest to możliwe Wielkie i serdeczne współczucie, ale inni .Szkoda mówić.

Pesymistyczno- ironicznie. Nie, takie jest życie. Nieraz jak przygniotą  jakieś problemy, to sobie myślę dlaczego, ale jak popatrzę po sąsiadach znajomych. Zgroza. Przecież  jest mi dobrze, spokojnie, wygodnie, a te problemy, to tak jak zimno w nogi. Gdyby się tego nie czuło, to w porę nie ubrałoby się ciepłych skarpet. Przecież nie czucie bólu , kłucia, problemu to jest uznana i leczona choroba. Lepiej na nią nie zapadać, niech trochę boli, wiadomo że się żyje. I szlus- jak mówił na zakończenie pracy najprawdziwszy woźny w mojej podstawówce. Miał dzwonek na takim drewnianym kołeczku i dzwonił na lekcje, szorował podłogi z desek. nalewał atrament do kałamarzy, zimą przych odził o 5 rano i palił w kaflowych piecach Zbierał pogubione szaliki, czapki, rękawice i na drugi dzień każdy dostawał swoje. To już historia, nie ma takich ludzi. I szlus.
A bolika niech  diabli  zabiorą na samo dno piekła ,nie dam się.Do następnego razu.